بزرگسالان روزانه یک قرص مصرف کنند و یا طبق دستور پزشک مصرف شود.
افراد مبتلا به کاهش عملکرد کلیه با احتیاط مصرف کنند.
از مصرف بیش از دور و مصرفی اجتناب شود.
به صورت خوراکی منیزیم در موارد می‌تواند باعث تحریک دستگاه گوارش حالت تهوع استفراغ و اسهال شود. اگرچه در موارد نادر مقادیر بالا تر ممکن است باعث ایجاد هایپر منیزمی با نشانه هایی از جمله تشنگی فشار خون خواب آلودگی و ضعف عضلانی شود.
داروی بیسفوسفوناتبا منیزیم موجود در این فرآورده تداخل اثر داشته و منیزیم باعث کاهش جذب آن می شود.
داروی دیگوکسین با منیزیم موجود در این فرآورده تداخل دارد و منیزیم باعث کاهش سطح دیگوکسین در خون میشود.
دیورتیک های نگهدارنده پتاسیم مانند تریامترین و آمیلوراید با این فرآورده به دلیل حضور منیزیم تداخل دارند.
منیزیم می تواند اثرات شل کننده های عضلانی اسکلتی را با کاهش انتشار استیل کولین از پایه های عصبی شدت بخشد.
آنتی بیوتیک های آمینوگلیکوزیدی مانند جنتامایسین و استرپتومایسین با منیزیم موجود در این فرآورده تداخل اثر دارند و مصرف همزمان می تواند باعث ضعف عصبی و عضلانی گردد.
منیزیم می تواند منجر به تشکیل کمپلکس های نامحلول با تتراسایکلین ها از جمله دمکلوسایکلین داکسی سایکلین تتراسایکلین شده و فعالیت جذب ضد باکتری آنها را نیز کاهش دهد .لذا توصیه میشود این دارو حداقل 2 ساعت قبل یا 4 تا 6 ساعت بعد از مکمل منیزیم انجام شود.
منیزیوم می‌تواند تشکیل کمپلکس های نامحلول با آنتی بیوتیک ها ی کینولن از جمله سیپروفلوکساسین لووفلوکساسین افلوکساسین داده و جذب آنها را کاهش دهد. لذا توصیه می شود این داروها حداقل 2 ساعت قبل یا 4 تا 6 ساعت بعد از مصرف مکمل استفاده شوند.
ثبت دیدگاه